ମୁଁ ପାଟି କରିବା ପୂର୍ବରୁ ମୋ ମୁହଁରେ ହାତ ଦେଇ କହିଲା- ‘ଚୁପ୍‌’ । ମୁଁ କେବେ ଭାବିନଥିଲି ଅନ୍ଧାରରେ ଘର ଲୋକଙ୍କ ନଜର ଆଡେଇ ସୁନୀତା ମୋ ରୁମ୍‌ରେ ପହଞ୍ଚିଯିବ ବୋଲି । ତା’ ଦେହ ସ୍ପର୍ଶରୁ ଜାଣି ପାରିଥିଲି ସେ ଏବେ ଏକ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା । ତା’ ଗ୍ରୀବାଠୁ ପାଦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଘୋଡେଇ ରଖୁଥିବା ବସ୍ତ୍ରଟିକୁ ଯଦି ଏବେ ଖୋଲିଦିଆଯାଏ, ସେ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ବିବସ୍ତ୍ର ହିଁ ହୋଇଯିବ । ହଠାତ୍‌ ମୋ ଦେହର ତାପମାତ୍ରା ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବଢ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା । କଣ କରିବି ଭାବିବାକୁ ମତେ ସୁଯୋଗ ନଦେଇ ମୋ ସାରା ଦେହକୁ ଚୁମିବାକୁ ଲାଗିଲା ସୁନୀତା । ସେଦିନ ସୁନୀତା ସୁନୀତା ହୋଇ ରହି ନଥିଲା । ତା’ ଭିତରେ ଯେମିତି ସବାର ହୋଇଥିଲା ଅୟୁତ ଯୁଗର ତୃଷିତା କାମିନୀ ।…